Free_Iran_Now

اول فروردین ماه ۱۳۸۵
هم میهنان عزیزم،
جشن های تاریخـی هرملتی، یادآور شادی ها و شکوفایی هاست، اما برای ما ایرانیان، نوروز نه تنها یـادآور شکــوه و شکوفایـی است بلـکه این جشـن – اساساً – یادآور هویت تاریخـی و ملی ما میباشد: نوروزی که درکشاکـش هجوم های اقــوام بیگانــه و درسلطۀ حکومت هــای ضد ایرانی، همواره سرفراز و پیروز، خود را از گذشته های کُهن به امروز و آینـده می رساند. پـس نوروز، نشانۀ تداوم تاریخی ملت ما است.
نــوروز امسال در شرایطی فرامیـرسد کــه با سیاست هـای ضد ایــرانی رژیـم اسلامی، میهن مـا در هولناک تریــن پرتگاه هــا قرارگرفته است، پرتگاه هولنــاکی که درآن، جنگــی خانمانسوزتر ومهیب تر از جنگ با عراق، حیات اقتصادی و هستی ملی ما را نیست و نابود خواهد ساخت.
برای رژیمی که در راه رفـاه، آسایـش و امنیت اجتماعی مردم ایــران، فرومانده، طبیعی است که جنگی دیگــر- چون گذشتــه – می تواند « نعمت » بشمار آیــد، امــا پرسیدنـی ست: رژیمی که تا دیروز «ملت ایران» را نفی و آئین های ملی مـا را تمسخــر و تحقیر کــرده و مردم ما را تا حد « اُمت» تنزل داده است و در قانون اساسی خود، ملت ایران – خصوصاً زنان ایران را – صغیر می داند،
رژیمی که با وجـود ۵ برابرشدن درآمدهای نفتی، از پرداخت حـق و حقـوق مشروع کارگران، معلمـان و کمــک بـه کشـاورزان و دیگـرزحمتکشــان جامعــه، خــودداری می کنــد و درعوض، درآمدهـــــــــای ملــی ایـــران را صـــرف کمــک بـــه سازمــان ها و دولت هــــای تروریست و تروریست پرورمی سازد،
رژیمی که با سرکـوب و خشونت، ابتدایی تریـن حق و حقوق مردم ایران ( حتی حق شادی کردن در بــرگزاری چهارشنبــه ســوری و جشن نــوروز) را پایمـــال کــرده، و قلــم و قـدم شـاعران و نویسنـــدگـان بـزرگ مـا را در میدان هـای آزادی، شکستـه است،امـروز تنهـا هنــرش تکـــرار اینست کــه: «فن آوری هسته ای حق ملت ایران است». در حالــی که باید بــه این سئوال پـاسخ بدهــد که چرا از احقاق این حق مسلم عاجزاست.
روزی بود که آمریکا و فرانسه و آلمان با یکدیگررقابت می کردند تا فن آوری هسته ای خود را به نازل ترین قیمت در اختیار ایران قراردهند، با ادامۀ آن روز، اینک ایران می توانست دارای حــدود ۳۰ نیروگــاه اتمی باشــد درحالیکــه رژیم کنــونی نتوانستـه یک نیروگــاه اتمی ( حتی با فـــن آوری عقب مانـده) را تــدارک و تکمیـل نمایــــــد. می بینیــم کـه جمهـوری اسلامی مستمراً کشور را در مواضعی قرار می دهد که مردم ایران نتوانند به خواست های ابتدایـی و حقوق حقۀ خود برسند.
هم میهنان عزیزم،
ایــران ما اینک در یک «چهارراه سرنوشت» قراردارد و کمترین بـی توجهی، میهن ما را دچار خسارت ها و خٌســران های جبران ناپذیــر خواهــد ساخت.
هر گونـه اخلال یا اهمالی بــرای نجات ایران از سلطـۀ این جمهوری جنـون و جنایت، همۀ ما را دربرابر تاریخ، مسئول و مقصر خواهـد ساخت. اختلاف نظر بیـن سازمانها و رهبران سیاسی در هرجامعـۀ آزاد امـری طبیعـی است. ولــی پافشاری روی ایــن اختلافــات بــدون حضــور مــردم درصحنۀ سیاسـی و بـــدون داشتن تــوان بحث و رای آزاد، بی نتیجــه است. امیـدوارم در سـال نــو رهبران و سازمانهای سیاســی ایـران بتواننــد آزادی بیــان و تجمع و تشـکـل در داخل ایران را به اولویت خود بــدل کنند و برای حصول این شرایط از هیـچ همکاری دریغ نکنند، تا بتوانیم با خاتمــه دادن به دوران ظلمت بهــارآزادی و بـاز شدن عرصۀ رشـد و پیشرفت ایــران را نویـد دهیم.
به امیـد چنین روزی، ضمن آرزوی بهـروزی ملت ایـران، نـوروز همیشه پیروز را به هموطنان عزیزم شادباش می گویم.
خداوند نگهدار ایران باد
رضا پهلوی