Free_Iran_Now

چهارشنبه ۲۴ اسفند ۱۳۸۴
۱۳۸۴.۱۲.۰۹ تفسير سياسي كيهان لندن
مصاحبۀ مطبوعاتی رضا پهلوی در کلوب مطبوعات واشنگتن با انعکاس بیسابقه‌ای در مطبوعات آمریکا و اروپا روبرو شد. نشریه لس‌آنجلس تایمز در این باره نوشت: رضا پهلوی شدیداً با هر نوع حمله نظامی علیه کشورش مخالفت ورزید. از سوی دیگر، نشریه معتبر تایمز مالی (Financial Times) بر جنبه دیگر پیام وی تأکید ورزید و نوشت: شاهزاده رضا پهلوی مخالفان نظام جمهوری اسلامی را به تشریک مساعی و همگامی دعوت کرد. خبرگزاری فرانسه (Agence France Presse) بهتر از دیگر خبرگزاریها و روزنامه‌ها به اصل پیام پرداخت و نوشت: رضا پهلوی از دنیای آزاد خواستار کمک به مبارزان درونمرزی شد. جنبه بسیار مهم دیگر پیام را خبرگزاری آلمان (Deutsche Presse Agentur) به دنیا مخابره کرد: رضا پهلوی هر نوع حمله به ایران حتی حملات موضعی را با هدف به‌تعویق انداختن برنامۀ هسته‌ای ایران زیانبخش توصیف کرد و گفت چنین اقداماتی به سود جمهوری اسلامی تمام خواهد شد چون رژیم از تمایلات ناسیونالیستی ملت ایران سوء استفاده خواهد کرد و سرانجام یونایتدپرس (United Press International) بهتر از همه روح کلام این مصاحبه را به سراسر جهان مخابره کرد: «نظام جمهوری اسلامی نیازمند این بحران هسته‌ای است تا بتواند توجه ملت ایران را از شکستهای پیاپی سیاسی و رکود و درماندگی اقتصادی منحرف کند.» طی این مدت بیست و هفت سال کمتر اتفاق افتاده است که هیچ شخصیت ایرانی در خارج از کشور توانسته باشد تا این حد توجه افکار عمومی جهانیان را در مورد مسائل ایران جلب نماید. دو عامل اساسی را می‌توان به‌عنوان دلائل این رویداد مورد بحث قرار داد. در درجه نخست، اوضاع بحرانی ایران و منطقه اذهان را برای شنیدن پیامی تازه و مؤثر کاملاً آماده کرده است و دومین دلیل سرشناس بودن صاحب کلام است. سخنان قاطع و بلادرنگ شاهزاده رضا پهلوی در مردود شناختن جنگ و دیپلماسی بی‌حاصل به‌عنوان راه عبور از ورطۀ خطرناک فعلی به‌خوبی توانسته است آن خلاء رنج‌آور را که سالهاست موجب تأسف ایرانیان مخالف نظام است به‌مقیاس قابل ملاحظه‌ای پر کند. این خلأ زمانی احساس می‌شود که از سوئی کشورهای بیگانه در تعقیب منافع ملی خود با نظام تروریست‌پرور تهران مشغول مبارزه هستند و از سوی دیگر نظام جمهوری اسلامی بدون در نظرگرفتن منافع ملی ایرانیان اهداف ایدئولوژیک و سودپرستانه خود را تعقیب می‌کند. در این میان همه می‌پرسند پس چه کسی به فکر ایران است؟ این مصاحبۀ مطبوعاتی می‌تواند اولین گام در راه پر کردن این خلأ و سامان دادن به تلاشهای پراکندۀ مبارزان ایرانی در سراسر جهان باشد به این شرط که دیگران دست روی دست نگذارند و در کنار صحنه، نقش تماشاچی را به‌عهده نگیرند.