Free_Iran_Now

شیرین عبادی
شيرين عبادی در بنياد كورير در هامبورگ: "مردم ايران هنوز آماده پذيرش امر جدايی دين از دولت نيستند!"
یک رکن سیاست ارتجاعی دوم خرداد تلاش برای به سازش کشاندن، کنترل و شکست جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه مردم بود. این سیاست شکست خورد. نتوانستند مردم را در تکاپو برای سرنگونی رژیم اسلامی و برقراری یک نظام آزاد و برابر و سکولار و مرفه در ابتدای راه متوقف کنند. نتوانستند هیولای اسلام را با "اصلاحات حکومتی" بخورد مردم دهند. اما از قرار خانم شیرین عبادی همچنان سرسختانه این سیاست ارتجاعی را دنبال میکند. ادعای پوچ ایشان مبنی بر اینکه "مردم ایران هنوز آماده پذیرش امر جدایی دین از دولت نیستند" یک جنبه از این تلاشهای ارتجاعی است.
خانم شیرین عبادی میگوید "مردم ایران آماده نیستند" تا شاید ایشان و امٽال ایشان بتوانند مبارزات سکولاریستی و سرنگونی طلبانه مردم را حاشیه ای و کنترل کنند. مردم "آماده نیستند" روی دیگر سکه تبلیغات ارتجاعی جناح راست رژیم و دار و دسته های اوباش اسلامی است که مدعی اند حکومت سیاه اسلامی حکومتی برخاسته از تمایلات سیاسی مردم است، حکومت مردم است، مبتنی بر خواست مردم است!؟
باور نکردنی است! زنان و مردم آزادیخواه از همان ابتدای استقرار حکومت اوباش اسلامی علیه آن جنگیده اند. از همان اولین 8 مارس 1375، که بیش از چند روز از قدرت گیری خمینی و بازرگان نمیگذشت، زنان در مقابل این حکومت و حکم سیاه "یا روسری یا تو سری" ایستادند. مردم خواهان یک حکومت سکولار، آزاد و برابر هستند. تنها کافی است دو روز، فقط دو روز، دار و دسته های چاقو کش اسلامی و نیروهای انتظامی و سرکوبگر را از خیابانها جمع کنند تا معلوم شود که "مردم آماده" چه تحولی هستند! خانم عبادی میکوشد اهداف خود را به جای خواست و امیال سیاسی مردم به خورد جامعه جهانی دهد. نمیتوانند!
نه ! خانم عبادی! مردمی که از فقر و گرسنگی در کنار خیابانهای شهرهای بزرگ شب را به صبح میرسانند، زنانی که در اثر خشونتهای ناشی از 28 سال آپارتاید جنسی، دچار بیماریهای افسردگی دراز مدت شده اند، کودکانی که از دوران دبستان به اعتیاد رو می آورند، کارگرانی که روزانه به اعتصابهای جمعی می پیوندند و دانشجویانی که اعتراضات خیابانی را سازمان میدهند، هیچکدام حکومت اسلامی را نمی خواهند. از حکومت مذهبی بیزارند. سازمان آزادی زن اعلام میکند که یک شرط پایه ای تحقق خواستهای برحق زنان سرنگونی حکومت اسلامی و جدایی دین از دولت و آموزش و پرورش است.